Początki fotografii w Polsce

1839 r.- Pod koniec roku ukazuje się w Poznaniu tłumaczenie broszury Daguerre’a o procesie dagerotypowym pt. „Daguerreotyp i Dijorama, czyli dokładny i autentyczny opis postępowania i aparatu do utrwalania obrazu ciemnicy optycznej” Tłumaczenie tej broszury ukazuje się również w rok później w Warszawie.

Pierwsze dagerotypy wykonane w Polsce przez fizyka Uniwersytetu Warszawskiego Jędrzeja Radwańskiego to widoki kościoła Wizytek i Pałacu Kazimierzowskiego w Warszawie.

1840 r.- Pierwszą pracownię dagerotypową w Warszawie zakłada Maurycy Scholtz. Wykonuje on też dagerotypy widoków Warszawy zachowane w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie.

1842 r.- Marcin Zalewski, malarz i profesor perspektywy w Szkole Sztuk Pięknych, wykonuje dagerotypy Parku Łazienkowskiego w Warszawie.

1844 r.- W Warszawie powstają dwie  pracownie dagerotypowe, pioniera  polskiej fotografii  Karola Beyera oraz Juliana Zawodzińskiego nauczyciela z Płocka.

1847 r.-  Jan Mieczkowski pracujący początkowo jako wędrowny dagerotypista zakłada w Warszawie stały zakład fotograficzny prowadzi też sprzedaż chemikaliów i przyrządów fotograficznych.

1855 r.- Zakład Jana Mieczkowskiego jako pierwszy w Polsce rozpoczyna produkcję fotograficznych carte de visite, modnych w całej Europie.

1856 r.- Ukazuje się podręcznik M. Strasza pt.: „Fotografia, czyli opisanie środków obecnie używanych do zdejmowania obrazów za pomocą światła, przy użyciu kolodionu”  W następnych  latach ukazało się 5 dalszych podręczników tego autora.

1861 r.- W Krakowie otwiera swój zakład fotograficzny zasłużony dla rozwoju fotografii polskiej fotograf i działacz Walery Rzewuski.

1863 r.- W „Tygodniku Ilustrowanym” z 26 IX opublikowany zostaje pierwszy zarys historyczny rozwoju fotografii w Polsce.  Meletiusz Dutkiewicz wykonuje zdjęcia wysokogórskie w Beskidach i Tatrach.

1868 r.- J. Mieczkowski, jako pierwszy w Polsce, zaczyna stosować retusz negatywowy.

1869 r.- Karol Beyer i  Meletiusz Dutkiewicz zakładają światło drukarnię, w której odbijają wiele doskonałych fotografii

1875 r.- Władysław Małachowski  jako pierwszy zastosował zwojowy światłoczuły materiał fotograficzny w kamerze z kasetą jego pomysłu. Materiałem tym była taśma papierowa nasycona suchą bromosrebrową emulsją kolodionową. Wynalazkiem swym wyprzedził Małachowski o 13 lat celuloidowe błony fotograficzne pomysłu H. Goodwina.

1880 r.- Władysław Małachowski odkrywa garbujące działanie wywoływacza na emulsję fotograficzną.

Konrad Brandel rozpoczyna w Warszawie swe prace nad aparatami fotograficznymi, zwanymi fotorewolwerami.

1882 r.- M. Dutkiewicz rozpoczyna w Warszawie wyrób płyt fotograficznych.

1885 r.- Aleksander Karoli opracowuje nowy typ fotorewolweru magazynowego na format płyt 9×12 cm, wzorowanego na kamerach Brandla.

1887 r.- Piotr Lebiedziński zakłada w Warszawie fabrykę produkującą materiały światłoczułe oraz aparaty fotograficzne. Fabryka ta, po przyjęciu w 1933 r. nazwy „Foton”, przetrwała do 1939 r.

1891 r.- Powstaje pierwsze polskie stowarzyszenie fotograficzne założone przez Karola Stromengera pod nazwą Klub Miłośników Sztuki Fotograficznej we Lwowie.

Nakładem wydawnictwa Gebethner i Wolff ukazuje się nowoczesny i obszerny podręcznik fotografii J. Bohdanowicza pt.: „Podręcznik fotografii dla amatorów”.

1893 r.- Wychodzi wydany z fundacji W. Rzewuskiego „Podręcznik fotograficzny dla użytku fotografów zawodowych i miłośników…” pióra A. Karaliego. W okresie tym ukazuje się już dość dużo publikacji książkowych poświęconych różnym dziedzinom fotografii.

1895 r.- Zaczyna wychodzić pierwsze polskie czasopismo poświęcone fotografii „Przegląd Fotograficzny”, jako organ Klubu Miłośników Sztuki Fotograficznej we Lwowie.

1896 r.- Fabryka P. Lebiedzińskiego rozpoczyna produkcję aparatu fotograficznego na format 9×12 cm o nazwie Chicago.

1897 r.- Łukasz Dobrzański, wybitny artysta fotograf, który wprowadził polską fotografię artystyczną na arenę światową, otrzymał na paryskiej wystawie fotograficznej złoty medal. Dotąd  na wystawy zagraniczne wysyłane były przez zakłady zawodowe, jedynie zdjęcia portretowe.

1898 r. – W Wiedniu powstaje „Societe des Inventions Jan Szczepanik and Cie”, mające na celu realizację pomysłów polskiego wynalazcy Jana Szczepanika. W dziedzinie fotografii pracował on głównie nad procesami barwnymi (fotografia i film).

Ukazują się następne czasopisma fotograficzne: „Kronika Fotograficzna” i „Światło”.

1899 r.- Aleksander Ginsberg zakłada w Warszawie fabrykę obiektywów i aparatów fotograficznych pod nazwą FOS. Produkowała ona, cieszące się dużym uznaniem również na Zachodzie, doskonałe planistygmaty (1: 6,6 i 1: 8).

1900 r.- Ukazuje się pierwsze wydanie podręcznika S. Szalaya pt. „Jak fotografować”. Doczekał się on 4 wydań do 1914 r.

1901 r.- Powstaje Towarzystwo Fotograficzne Warszawskie skupiające pokaźną, jak na owe czasy, liczbę 200 członków.

W Wieliczce odbywa się Wszechsłowiańska Wystawa Fotograficzna, na której m.in. nagrodę zdobywają aparaty fotograficzne E. Brodkowskiego.

Edmund Brodkowski produkuje we Lwowie drewniane składane aparaty fotograficzne.

Fabryka FOS rozpoczyna produkcję składanych aparatów fotograficznych na płyty formatu 9×12 cm.

1903 r.- Zaczyna wychodzić dwutygodnik „Wiadomości Fotograficzne”.

Ukazuje się pierwsze wydanie podręcznika J. Świtkowskiego pt. „Fotografia praktyczna w zarysie do użytku amatorów”. Podręcznik ten napisany przez wybitnego znawcę fotografii doczekał się pięciu wydań.

1904 r.- Fabryka P. Lebiedzińskiego wprowadza do produkcji aparat fotograficzny Diops.

Fabryka FOS zaczyna produkować aparat stereoskopowy na płyty o nazwie Stereotres.

W Warszawie zaczyna wychodzić miesięcznik „Fotograf Warszawski”, organ Towarzystwa Fotograficznego Warszawskiego.

W Warszawie zostaje założona przez Szalaya i Grunbergaż wytwórnia fotochemiczna.

1905 r.- W. Borzemski zakłada wytwórnię płyt fotograficznych.

Fabryka FOS wypuszcza na rynek aparat fotograficzny na płyty o nazwie Refleks 9×12 cm.

W Zurychu firma J. H. Smitha rozpoczyna produkcję papieru do fotografii barwnej „Utopapier”, opartą na patencie J. Szczepanika.

1906 r.- Fabryka P. Lebiedzińskiego w Warszawie rozpoczyna produkcję doskonałego papieru fotograficznego „Bromograwiura”.

1907 r.- Zaczyna wychodzić nowe czasopismo fotograficzne „Miesięcznik Fotograficzny”, organ Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego i Fotografów Amatorów w Krakowie.

1908 r.- Fabryka P. Lebiedzińskiego uruchamia produkcję papieru chlorobromowego „Fotopastel”. W następnych pięciu latach fabryka produkowała również dalsze doskonałe gatunki papierów fotograficznych: bromowy„Bromopastel” i „Bromosatyna”, oraz chlorobromowy„Bromosepia”.

1910 r.- Marian Fuks, fotograf, współpracownik „Świata”, zakłada w Warszawie pierwszą agencję fotograficzną pod nazwą Agencja Fotograficzna Maryana Fuksa.

Kazimierz Greger zakłada w Poznaniu sklep fotooptyczny, który w okresie międzywojennym stał się największą firmą handlowo-usługową w Polsce, znaną pod nazwą „Foto Greger”.

1911 r.- Józef Świtkowski, wybitny artysta fotograf i teoretyk fotografii, jako pierwszy na świecie uzyskuje obraz fotograficzny w barwach naturalnych z trzech negatywów za pomocą techniki gumowej.

1912 r.- Jan Bułhak, późniejszy wybitny artysta fotograf i autor wielu książek o fotografii, otwiera w Wilnie pracownię fotografii artystycznej.

Źródło http://www.justyna-bugaj.reaktywni.pl/